Donderdag 9 Mei was het dan weer zover de jaarlijkse slijtageslag stond weer op het programma en ook dit jaar zijn ze weer van de partij de Unitas Old Stars.

Wat begon met een selectie van 30 man op papier liep uit op een royale selectie van 13 man.

Kortom een ideaal scenario voor ons team om aan het toernooi te beginnen.

Met wederom een gemixt team van jong en oud begonnen we onder uitstekende omstandigheden aan het toernooi met hoog gespannen verwachtingen. Konden we schade beperkt houden? Hoe lang houden de echte oudjes het ditmaal vol?

Dat laatste viel op zich reuze mee het eerste  kwam volgens verwachting uit aangezien tov vorig jaar veel voetballende kwaliteiten moesten inleveren en we het dit jaar meer van inzet en karakter moesten hebben. Een volkomen geblameerde 0-4 nederlaag.

Tussentijds hadden we onze hulplijnen ingeschakeld vanwege ons toch wel chronische gebrek aan fitte mensen en zie daar opeens werden we aangevuld door een talent van Fc Lienden, een lullig cluppie uit de Betuwe, Mo( ik ken  hem nu nog niet) en de broer van Badr Hadri van sv Panter. Vergeet ik bijna oud gedienden Eric Vonk en Peter Romijn waarvan de laatste eindelijk weer de leeftijd omhoog haalde.

En zo konden we vol vertrouwen aan de wedstrijd tegen Unitas 2 beginnen. Kun je nog zulke opstellingen bepalen en neerzetten en een systeem bepalen als het niet loopt dan gaat het niet. Van Kick and rush tot 4-4-2 tot 4-3-3 niets leek ons te helpen waardoor we opnieuw met 0-4 verloren. Eigenlijk ook onterecht omdat de scheids ook “toevallig”uit dat team kwam nee hoor gekkigheid. Ondanks sommige arbitrale schoonheidsfoutjes en een groot aantal gemiste kansen van onze compleet nieuwe aanvalsduo dus weer een nederlaag.

Wecstrijd nr 3 tegen GVVV kwam na een pauze van een uur. Een uur waar bij sommige van ons de kramp en verzuring een uur de tijd had om onze ledematen te bereiken.

Alle tactieken over boord gezet en gewoon maar gaan ballen en zien waar we uit zouden komen. Ditmaal scoorde onze aanwinst van Lienden dan wel zijn goaltje. En de druk leek nu weg te vallen want zowaar kregen we heel veel kansen waaronder die van Donald die geweldig soepel om zijn as heen draaide en bijna doel trof. Een bijna perfect uitgevoerde volley van ondergetekende die de bal heerlijk aannam en gelijk op de goal afvuurde maar die alleen onderweg heeeeeeeeeeel veel snelheid verloor waardoor de keeper er geen nachtmerrie aan zal overhouden vanavond. Dit hoogstandje werd trouwens  opgevolgd door een een enormen inschattingsfout van ondergetekende die wel even dacht een hoge bal te kunnen onderscheppen voordat de spits van GVVV ermee van door kon gaan. Resultaat de spits ging er inderdaad mee vandoor en scoorde. 2-1 nederlaag.

De laatste wedstrijd was tegen de Betonboys van EBM en die deden hun naam echt eer aan. Geen beton kon ze tegenhouden en met de botte beil gingen ze elk duel aan. Dankzij vakkundige leiding van Scheids PK werd het duel gestart met 13 tegen 13 man…………….al snel ontstond de verwarring toen hij erachter kwam en toen bleek dat we beide met 13 man speelden werd er “rustig”gespeeld. Opnieuw kwamen door onze gastspelers op een voorsprong 0-2. De Jantjes Beton lieten het niet op zich zitten haalden mede door hun botte beil methode toch een 3-2 overwinning uit het vuur.

En zo kwam er een eind aan een gezellig en sportief daggie voetballen waarbij de kramp en verzuring op dit moment zal regeren en waar we op 1 punt de prolongatie van het winnen van de sportiviteitsprijs verloren………..met lege handen dus…al werden die snel gevuld door de plastic bekertjes met alcoholica toch fijner als al die AA drankjes.

Op naar volgend seizoen.

Verslag: Wilfried Besseling.
Foto: gepikt van FB van Heidy van Ommeren. 😉